صنایع غذایی: انجمن صنفی رسانههای کشاورزی و صنایع غذایی کشور مبتنیبر دغدغههای جاری در چند دهه گذشته بخش کشاورزی و غذا به بهانه معرفی وزیر جدید، پیشنهاد خود را در قالب بیانیه ذیل اعلام کرد.
به گزارش خبرنگار ما، در بخشی از بیانیه آمده است: امید به اینکه، اینبار مجلس بتواند باتوجه به جزئیات فردی که قرار است سکان حکمرانی امنیت غذایی کشور را به عهده بگیرد با کفایتترین را انتخاب کنند.
در طول تاریخ مهمترین بخش حکمرانی حکمرانان تثبیت امنیت غذایی به عنوان پایه اصلی امنیت ملی بوده است که با توجه به بنیه کشور تاکنون برنامههای دولتهای مختلف نتایج مطلوبی در این زمینه نشان نمیدهد.
البته با نگاهی گذرا به جایگاه سهم تولیدات کشاورزی و غذای کشورها در جدول تولید ناخالص ملی آنها به راحتی میتوان به اهمیت این مهم دست یافت. این در حالی است که از سال ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۲ وزارت جهاد کشاورزی ۳ سرپرست و ۲ وزیر را تجربه کرده است که به خودی خود، تمرکز اداره روزمره بخش کشاورزی را دچار بحران کرده، چه برسد که این عدم تمرکز و بیبرنامگی بتواند مسیر ارتقاء تولید را مبتنیبر اقتدار کرسی کشاورزی و غذا بپیماید.
در بخش دیگری بیانیه میخوانیم که بنابراین اگر فرض بگیریم امنیت غذایی کشور در حال حاضر مهمترین حکم حکومتی است، به طور قطع مجلس محترم به خصوص کمیسیون تخصصی کشاورزی آب و محیط زیست میبایست با دقت نظر خود در موارد ذیل، جزئیات برنامهها و شاخصهای مدیریتی فردی که قرار است کرسی کشاورزی و غذایی ایران را حکمرانی کند، رصد کرده و مسیر عملیاتی شدن آن را در صحن علنی مجلس به عنوان سندی تاریخی برای تصمیمی تاریخی از وزیر آینده توضیح بخواهد؛ چرا که هیچ چیز در این روزهای انتخاب بهتر از انتخاب با کفایتترین برای برونرفت از شرایط نامطلوب از مجلس انتظار نمیرود:
۱-در هماهنگی کلیه ذینفعان زنجیرههای ارزش محصولی توانمند و مسلط به دیپلماسی دفاع از کشاورزی و غذای کشور در حوزههای داخلی بینالملل و رسانهها باشد.
۲- در مسیر حکمرانی هوشمند دارای کلان برنامهای واقعی برای شناخت، ایجاد تثبیت و توسعه اتاق فرماندهی هدایت و نظارت امنیت غذایی کشور باشد که به طور قطع میبایست به استراتژی فرمان متمرکز و منابع انسانی حرفهای و مسلط بر معماری پل انتقال فناوریهای روز به حوزه فوق تخصصی کشاورزی و غذایی کشور تجهیز شده باشد.
3- قوانین اکوسیستم بومی اقتصاد کشاورزی و غذای کشور را بشناسد.
۴-شناخت کامل از بنیه کشور؛ در تنوع اقلیم و موقعیت ژئوپولوتیک منطقه بر اساس شاخصههای بینالمللی داشته باشد تا بتواند تحلیل درستی از وضعیت مطلوب ارتقاء تولید موثر محصولات کشاورزی و غذای ایران در مهار تورم و مدیریت عملیات آن داشته باشد.
۵- شناخت و تعریف کاملی از نقش و اهمیت بخش خصوصی داشته و بر مسیر چگونگی ارتباط موثر و تثبیت آن تسلط داشته باشد.
۶- اعتقاد و تسلط واقعی به آموزش و ترویج و توانمندسازی واقعی تشکلها و جوامع موثر داشته باشد.