صنایع غذایی: کارگاه آموزشی با عنوان «غذای سالمتر، تندرستی بهتر»، فردا هشتم آبانماه توسط «شرکت بین المللی مانی آسیا» برگزار میشود.
به گزارش روابط عمومی «مانی آسیا»، دکتر بهزاد نیکخواه، مدیر زنجیره ارزش «گروه رحمانی» در گفت و گو با «صنایع غذایی» ضمن اعلام این خبر گفت: این کارگاه آموزشی با حضور و سخنرانی دکتر رمضانی، عضو ناظر ایران در کمیته کدکس و عضو هیات علمی موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور برگزار خواهد شد.
نیکخواه درخصوص اهداف برگزاری این کارگاه آموزشی اظهار داشت: پیشگیری، شناسایی و مدیریت مخاطرات (از مزرعه تا سفره)، ارتقای سلامت محصولات کشاورزی و تقویت دیپلماسی غذایی از جمله اهداف برگزاری این دوره است.
وی با تاکید بر اینکه غذا از بدو پیدایش انسان همواره اهمیت بسیاری داشته است، عنوان کرد: در سنوات اخیر و به ویژه بعد از همهگیری کووید ۱۹، اهمیت سلامت غذا نمود بیشتری پیدا کرده است. در حال حاضر به غیر از کمیت مواد غذایی که برای ایجاد امنیت غذایی لازم است، دنیا توجه ویژهای هم به کیفیت غذا دارد.
وی در ادامه افزود: در واقع کنترل کیفیت مواد غذایی یکی از شاخصههای فعالیت در حوزه صنایع تبدیلی و فرآوری در حوزه کشاورزی است؛ هر چند که در حوزه کشاورزی هم باید به اهمیت سلامت محصولات پرداخت.
نیکخواه با بیان اینکه دلیل عمده بسیاری از بیماریهای خود ایمن در کنار سایر عوامل، کیفیت غذای مصرفی جامعه است، اظهار داشت: بیماریهایی مانند ام اس، انواع سرطانها و … بیشتر ریشه در شیوه تغذیه و کیفیت محصولات غذایی دارد. برای اینکه بتوانیم رسالت خود را از جهت ایجاد امنیت غذایی در دو بعد کیفی و کمی ایفا کنیم، لاجرم چارهای جز این نداریم که بیشتر به اهمیت سلامت مواد غذایی بپردازیم.
مدیر زنجیره ارزش «گروه رحمانی» عنوان کرد: راهکارهایی که دنیا در حال حاضر پیگیری میکند، غیر از اقدامات کنترلی بیشتر رویکرد مدیریتی دارد. در دنیا به بحث مدیریت زنجیره ارزش محصولات غذایی و کشاورزی توجه ویژهای شده است و اینکه در قالب مدیریت زنجیره، مدیریت جامعی را از مزرعه تا سفره اعمال کنیم تا کشاورز ملزم به رعایت برخی پروتکل ها شود و مقید شود که کیفیت محصول را از جهت باقیماندههای غیرمجاز مانند سموم، دفع آفات، بیماریهای گیاهی و حاصلخیزکنندههایی که استفاده میکند، پیشاپیش مورد تضمین قرار دهد. زمانی که مواد مضر موجود در مواد غذایی شناسایی می شود، تولید کننده و کشاورز به صورت جبری از مصرف این مواد دور می شوند و در واقع باقیماندههای غیر مجاز در این محصولات کاهش می یابند.
نیکخواه با اشاره به اینکه کمیته تعیین استانداردهای مواد غذایی دنیا تحت عنوان کدکس هر سال استانداردهایی را برای باقیماندههای مواد مضر در محصولات غذایی تعیین میکند، گفت: این باقیماندههای غیر مجاز در کنار مواد شیمیایی که برای کنترل آفات و بیماریها مصرف میشود، بخشی از مایکوتوکسینها یا سمومی است که قارچها ترشح میکنند؛ مانند آفلاتوکسین.
وی در ادامه افزود: به عنوان مثال چنانچه میزان آفلاتوکسین در پسته کنترل نشود یا ماده غیرمجاز سمی مانند استامی پراید و غیره روی محصولات غذایی کنترل نشود، از یک طرف به سلامت جامعه آسیب زده شده و هزینههای سلامت در اقتصاد ملی بالا رفته است و از طرف دیگر امید به زندگی در جامعه کاهش می یابد و مهم تر از همه اینکه ایران سهم خود را از بازار جهانی از دست خواهد داد.
نیکخواه با بیان اینکه مشکلات دیپلماتیک و مسایل ناشی از تحریم ها وجود دارد، اظهار داست: هر چند که این مشکلات وجود دارد، اما اگر بتوانیم محصولاتی باکیفیت و دارای استانداردهای بازارهای هدف مخصوصاً از جهت باقیماندههای غیرمجاز نهادههای تولید کشاورزی و سم و کود را تولید و مدیریت کنیم، بازار را از دست نخواهیم داد. در واقع دلیل ناکامی ایران در از دست دادن بازار محصولات استراتژیکی مانند پسته، زعفران و سایر محصولات به این موضوع برمیگردد که ما مدیریت جامعی را در خصوص این تولیدات لحاظ نکردهایم.
وی ایجاد حساسیت برای کارکنان «شرکت مانی آسیا» و آشنایی آنها با اهمیت موضوع را گام اول این دوره آموزشی دانست و عنوان کرد: در واقع هدف این است که بتوانیم محصول سالمی را تولید کنیم و در عین حال مسئولیت اجتماعی را هم ایفا کنیم و مخاطبان اصلی این کارگاه هم مدیران کنترل کیفیت کارخانهها، مدیران کارخانهها و تعدادی از کارشناسان هستند.
مدیر زنجیره ارزش «گروه رحمانی» با تاکید بر اینکه بیشتر عناوین مطرح شده در این کارگاه تکنیکال خواهد بود، گفت: ولی در ابتدا برای اینکه بتوانیم اهمیت موضوع را تبیین کنیم، نیم نگاهی به تاثیر مادههای غیرمجاز سموم و آفات بیماریهای گیاهی بر روی اقتصاد محصولات کشاورزی خواهیم داشت، چرا که اگر نتوانیم محصول سالمی تولید کنیم، قطعاً در حفظ سهم بازار با شکست مواجه خواهیم شد.
نیکخواه خاطرنشان کرد: موضوع دیگر اهمیت و تاثیر این مواد بر سلامت انسان است و موضوع سوم، چگونگی کنترل تولید است که بتوانیم استانداردهای لازم را احراز کنیم.
