صنعت ایران بیش از شعار، نیازمند راهکار است؛ بیش از سامانه، نیازمند اراده است؛ و بیش از وعده، نیازمند اقدام

صنایع غذایی: در روزهایی که کشور بیش از هر زمان دیگری به رونق تولید و تحرک صنعتی نیاز دارد، شنیدن هشدارهای صریح از زبان نمایندگان بخش خصوصی، به‌ویژه در استان‌های صنعتی مانند آذربایجان شرقی، زنگ خطری است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
یونس ژائله، رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تبریز، در نشست با معاون اول رئیس‌جمهور، تصویری واقعی و نگران‌کننده از وضعیت موجود ارائه داد؛ وضعیتی که در آن، تورم، ناترازی انرژی، کندی تأمین مالی و تمرکز افراطی بر سامانه‌ها و بوروکراسی، تولید را به لب پرتگاه رسانده‌اند.
او با تأکید بر اینکه «صنعت در حال مرگ است»، از عدم تخصیص منابع بانکی کافی به بخش صنعت سخن گفت. در حالی که نسبت تسهیلات به سپرده‌ها در استان آذربایجان شرقی ۷۳ درصد است، تنها ۱۴ درصد آن به صنعت اختصاص یافته که رقمی بسیار ناچیز و غیرقابل اتکا برای رشد و توسعه تولید است.
در کنار بحران مالی، ناترازی شدید در حوزه انرژی نیز به یکی از موانع جدی صنعت تبدیل شده است. قطعی‌های مکرر برق و گاز، محدودیت‌های منابع آبی، خشک شدن دریاچه ارومیه و تأخیر در اجرای طرح انتقال آب ارس، واحدهای تولیدی را به وضعیت نیمه‌تعطیل رسانده است.
این در حالی است که سرمایه‌گذاران بخش خصوصی بارها برای ورود به حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر اعلام آمادگی کرده‌اند، اما روند کند و پرمانع صدور مجوزها، عملاً مانع از تحقق این مشارکت شده است. ژائله همچنین با انتقاد از سیاست‌های ارزی ناکارآمد، از تخصیص ارز به کالاهای غیرمولد و تداوم چندنرخی بودن ارز به عنوان عوامل تضعیف‌کننده تولید و صادرات نام برد. او هشدار داد که چنین سیاست‌هایی نه‌تنها منجر به اتلاف منابع ارزی کشور می‌شوند، بلکه انگیزه فعالان اقتصادی برای حضور در بازارهای بین‌المللی را نیز به شدت کاهش داده‌اند. نکته قابل توجه دیگر، انتقاد صریح وی از تنظیم‌گری افراطی و تعدد سامانه‌ها در فرآیندهای تولید، صادرات و گمرک است. به گفته ژائله، این وضعیت موجب سردرگمی، اتلاف زمان و افزایش هزینه‌های تولید شده است؛ در حالی که کشور بیش از هر زمان به تسهیل‌گری در فضای کسب‌وکار نیاز دارد.
در مجموع، آنچه از سخنان رئیس اتاق تبریز برمی‌آید، این است که صنعت در شرایطی دشوار و شکننده قرار دارد و ادامه مسیر بدون اصلاحات فوری و مؤثر، ممکن نیست. امروز بیش از هر زمان به تصمیم‌گیری‌های قاطع، حذف رویه‌های زائد، اصلاح نظام ارزی، تسهیل سرمایه‌گذاری و همراهی عملی دولت با بخش خصوصی نیاز داریم. صنعت ایران بیش از شعار، نیازمند راهکار است؛ بیش از سامانه، نیازمند اراده است؛ و بیش از وعده، نیازمند اقدام.