صنایع غذایی: دبیر انجمن نان‌های صنعتی–ماشینی ایران، با اشاره به نقش حیاتی صنعت غذا در امنیت کشور، از بی‌توجهی ساختاری به این بخش و تکرار بحران‌های پی‌درپی انتقاد کرد.

به گزارش اقتصاد سبز آنلاین، علیرضا مروت‌پور، دبیر انجمن نان‌های صنعتی–ماشینی ایران، در جلسه فوق‌العاده کمیسیون صنایع غذایی اتاق ایران اظهار کرد: بخش بسیار مهمی از کشور توسط بخش خصوصی اداره می‌شود و صنعت غذا در مرکز این مسئولیت قرار دارد. بدون انرژی و غذای کافی، هیچ کشوری نمی‌تواند امنیت، اعتبار و قدرت داشته باشد. در جنگ ۱۲ روزه اخیر نیز نقش صنعت غذا کاملاً مشهود بود.
وی با قدردانی از همراهی دولت در آن مقطع افزود: همان روزها جناب آقای شیخ و دیگر مسئولان قدردانی کردند، اما واقعیت این است که اگر صنعت غذا نبود و اگر نان نبود، هیچ‌کس حتی نمی‌توانست یک فشنگ شلیک کند. انسان‌ها با غذا زنده‌اند و همین غذایی که در سفره مردم است، در بسیاری موارد موجب آبروی خانه و خانواده می‌شود.
مروت‌پور با اشاره به حضور فعالان صنعت در روزهای جنگ گفت: آقای دکتر اشاره کردند بعدازظهر در جلسات بودند، اما ما از چهار و نیم یا پنج صبح در محل حضور داشتیم. اگر صنعت غذا وارد نمی‌شد، شاید اصلاً اتفاقاتی که امروز به آن افتخار می‌کنیم رقم نمی‌خورد.
دبیر انجمن نان‌های صنعتی–ماشینی ایران، ادامه داد: متأسفانه سال‌های سال است که دولت‌مردان از صنعت غذا مانند پاک‌کن استفاده کرده‌اند؛ هر جا اشتباهی رخ می‌دهد برای جبران آن ما را وارد میدان می‌کنند، اما بعد که بحران تمام شد، فراموش می‌کنند صنعتی هم وجود دارد. در آن ۱۲ روز، واقعاً فکر می‌کردم حتماً بعد از آن همراهی، نشانی از توجه خواهد بود، اما پس از پایان بحران، باز هم فراموش شد.
وی افزود: باید باور کنیم بخش عظیمی از کشور را همین صنعتگران می‌گردانند؛ صبح تا شب تلاش می‌کنند اما به جایی نمی‌رسند. سال‌هاست که در چنین جلساتی شرکت می‌کنیم، شاید ۲۰ تا ۲۵ سال؛ همه عزیزان تلاش می‌کنند کمک کنند، اما خودشان نیز اختیار کافی برای حل بحران‌ها ندارند. این جلسات زیاد است اما نتیجه عملی اندک.
مروت‌پور با اشاره به چالش نان صنعتی گفت: چهارشنبه گذشته برای یکی از واحدهای تولید نان که واردات بسیار ناچیزی دارد، نامه‌ای دریافت کردیم مبنی بر اینکه امنیت تأمین وجود ندارد و خبر کمبود روغن هم آمده است. اگر خدای نکرده سیل یا زلزله‌ای رخ دهد، ممکن است تنها کاری که بتوان انجام داد این باشد که آرد را به مردم بدهیم و خودشان تولید کنند.
وی در پایان هشدار داد: عادت کردن به اینکه امروز را به فردا بسپاریم، خطرناک است. سال‌هاست که به ما وعده داده‌اند “بیا، یک خبر خوش می‌دهیم”، اما شرایط روزبه‌روز بدتر شده است. با روشی که پیش می‌رویم، حتماً و قطعاً به یک بن‌بست بسیار جدی خواهیم رسید.